De steen

Hoe kom ik hier weg? Kan ik terug? Ik zit in het sprookje Hans en Grietje, maar ik weet niet hoe dat komt. Het begon zo…

Ik was aan het slapen toen ik opeens naast me iemand hoorde. Ik deed mijn nachtlampje aan en daar stond Sanne. Ik keek op mijn wekker en zag dat het 5 voor 1 was. ‘Ben je helemaal gek geworden, het is midden in de nacht.’ fluisterde ik. Sanne zei: ‘Dan niet’ en ze liep weg. Maar ik wou het weten dus riep ik haar terug. ‘Oke kom om 1 uur naar de tuin, als je wilt. Ik zie wel of je durft.’ zei ze. Ik zat erg te twijfelen of ik wel zou gaan. Helemaal alleen in het donker. Je kan 3 weken corvee krijgen en dat wil ik absoluut niet op mijn geweten hebben. Maar ik wou niet z’n bange schijter zijn als Lisa, dus ging ik toch. Om 1 uur ’s nachts stond ik dus alleen in de tuin. Ik zag niemand tot ik achter me geritsel hoorde. Ik wou schreeuwend wegrennen, maar toen kwam Sanne uit het niets verschijnen. Ik was erg opgelucht toen ik haar zag. Samen gingen we even lopen en toen wist ik waarom Sanne hier altijd is in de avond. Het is hier zo mooi, de fontein geeft licht en… wat is dat? Op de grond lag een lichtgevende steen. Hij was zo mooi, dus wou ik hem oprapen, maar Sanne hield me tegen. We vielen allebei boven op de steen en toen werd het zwart voor mijn ogen… Ik werd wakker en zag dat een of andere prins mij wou zoenen. Ik stond op, gaf hem een klap en schreeuwde: ‘Wat doe jij nou, gek?!’ hij antwoordde niet terug. Ik herhaalde me, maar hij zei wéér niets terug. Toen keek ik naar mijn kleren. Ik had een jurk aan, die jurk kwam me bekend voor. Hij was van sneeuwwitje. Ik keek om mij heen en zag 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 dwergen. Maar waar was Sanne, ik had geen tijd om daar over na te denken, want ik viel neer. Toen ik weer wakker werd zat ik tegen een boom in een bos. Ik stond op en keek naar me zelf en zei: ‘Oke, wie kleed mij toch de hele tijd om.’ Maar niemand antwoordde. Toen kwam opeens een jongen om de hoek. Ik keek naar hem en dan weer naar mij.

Ik begon te ijsberen en ik begon mij steeds slapper voelen en toen viel ik neer. Ergens hoorde ik een stemmetje dat zei: ‘wakker worden, wakker worden.’ Ik deed mijn ogen open en daar zag ik Trees (de leider van het weeshuis waar wij wonen). Ze schudde met haar hoofd en ging toen naar binnen. Toen ze binnen was keken wij elkaar aan: ‘Was het wel echt?’. En toen voelde ik iets in mijn zak: het was de steen! Zal het toch wel gebeurt zijn?

Einde