Ze leefde nog lang en gelukkig?

“Nee, ik wil die appel niet opeten. Daar zit gif in”, roept Sneeuwwitje. Ze kijkt uit het raam van het kasteel. “Waren de dwergen er nou maar”, dacht ze verdrietig. Op dat moment ziet ze de 7 dwergen aan komen lopen. “Sneeuwwitje…”, roepen de dwergen. Sneeuwwitje haalt opgelucht adem. “Gelukkig, jullie zijn er eindelijk.” “Ja, natuurlijk”, zeggen de dwergen, “we laten jou toch niet in de steek.”

Ondertussen is de heks de kamer van Sneeuwwitje binnen gekomen. “Wie zijn dat Sneeuwwitje”, vraagt de heks. “Dat zijn de 7 dwergen”, zegt Sneeuwwitje. De heks kijkt verbaasd en zegt: “Wat komen die hier doen?” “Ze kwamen me wat vertellen. Verder niks bijzonders. Ze willen me spreken. Zou je straks terug willen komen?” “Nou voorruit”, zegt de heks, en ze loopt de kamer uit.

Sneeuwwitje kijkt om zich heen, hoe komt ze hier uit. “Dwergen, wat moeten we doen?” Sneeuwwitje kijkt verdrietig naar de dwergen. “Geen zorgen Sneeuwwitje, wij hebben een plan. We klimmen uit het raam naar beneden via deze ladder.”

“Sneeuwwitje”, vragen de dwergen, “wat is er nu eigenlijk allemaal gebeurd?” “Ik zal jullie alles vertellen”, zegt Sneeuwwitje.

Zoals jullie weten nam de prins mij mee naar zijn kasteel. “Gaan we naar jou kasteel?” vroeg ik. “Ja”, zei de prins. En toen liepen we naar zijn kasteel, het zag er heel mooi uit allemaal.

De prins en ik liepen het kasteel in. Toen we binnen kwamen, zagen we een oude vrouw.

“Wie is dat prins?”, vroeg ik. “Ze lijkt een beetje op de heks die mij een appel gegeven heeft.”

“Niet bang zijn Sneeuwwitje”, zei de prins, “het is gewoon maar de schoonmaakster. Kom, dan gaan we naar bed, het is al laat.” Ik vond de prins heef lief en vertrouwde hem helemaal. We gingen slapen en de volgende ochtend liep ik naar de deur om naar de prins te gaan.

Ik wilde de deur open doen maar dat lukte niet. Hij zat op slot. Ik wist toen niet dat de prins de deur op slot had gedaan toen ik sliep. Ik klopte op de deur. “Wat is er Sneeuwwitje?”, vroeg de prins die aan de andere kant van de deur stond. “De deur zit op slot”, zei ik. “Iemand moet hem dicht gedaan hebben. Weet je ook wie hem dicht heeft gedaan?” “Nee, geen idee”, zei de prins. “Maar jij hebt het zeker niet gedaan. Dat weet ik zeker.”

“Dat heb je dan mis!”, riep de prins toen. “ Ik heb het wel gedaan.” Ik schrok hiervan want ik dacht dat hij zoiets nooit zou doen. De prins zei toen: “Die schoonmaakster is de heks die jou die appel heeft gegeven. De heks heeft mij gevraagd om jou mee naar mijn kasteel te nemen zodat zij die appel opnieuw aan jou kon geven.

Kijk, daar is de heks al.” De heks kwam toen aangelopen. Ze zei: “Sneeuwwitje wat leuk dat ik jou nu weer zie. Ik heb nog een lekker appeltje die je op moet eten.”

“Dus de heks en de prins werken gewoon samen”, roepen de dwergen. “Ja, zei Sneeuwwitje”.

Ondertussen hebben de dwergen alles klaar gezet om te vluchten. “Maar deze toren is super hoog”, roept Sneeuwwitje bang, “dat durf ik nooit!” “Kom, we gaan” zeggen de dwergen.

In de andere kamer staat de heks voor haar spiegel. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, gebeurt er nog wat raars in het land?” “Ja”, zegt de spiegel, “Sneeuwwitje is aan het ontsnappen. Ze is bijna op de grond. U moet snel zijn als u haar tegen wilt houden.” De heks ontploft bijna van boosheid en rent het kasteel uit naar buiten.

En net als Sneeuwwitje op de grond staat komt de heks naar Sneeuwwitje gerend. “Rennen!!”, roepen de dwergen. Sneeuwwitje en de dwergen rennen het bos in. De heks rent achter ze aan. Ze rennen en rennen en rennen. Uiteindelijk wordt de heks zo moe dat ze het opgeeft. Sneeuwwitje en de dwergen gaan naar het huis van de 7 dwergen.

En ze leefde nog lang en gelukkig. En nu echt!!!!!