Verdwenen?!

Rennen!!! Ren zo hard je rennen kan… anders pakt hij je. En dat is echt niet fijn, maar ik weet niet wat hij dan met je doet, want er is nog nooit iemand teruggekeerd.
Het begon allemaal deze ochtend….

….Ik werd wakker en ik ging me aankleden, want dat is wat ik altijd doe als ik wakker word. Daarna ging ik mijn tandenpoetsen en ik voelde dat er iets vreemds ging gebeuren maar ik wist niet wat. Toen ik aan het poetsen was zag ik in de spiegel een vreemde schim. Omdat het snel ging dacht ik dat ik me het verbeeld had dus ik ging weer verder. Toen ik mijn brood opgegeten had belde iemand aan. Ik dacht dat het mijn vriendin Merel was dus ik deed open. Toen ik open deed stond er niemand voor de deur. Ik vond het heel vreemd, want ik hoorde echt de bel gaan. het waren dan vast jongeren die aan het belletje lellen waren. Daarom riep ik naar buiten: ‘’ Dat is geen leuk spelletje!’’ Merel bleef wel heel lang weg dus daarom dacht ik om gewoon naar haar te gaan. Ik kwam bij haar thuis en ik belde aan, ik wachten even want als je Merel en haar ouders kent zijn ze heel langzaam. Na een paar minuten wachten belde ik nog een keer aan omdat er niet open werd gedaan en ik dacht dat ze het niet gehoord hadden. Maar weer niks. Misschien was ze al op school dus ik ging zelf ook naar school. Toen ik op school aankwam was er nog niemand. Maar voor de zekerheid ging ik toch maar naar de klas, want ik dacht dat ik te vroeg was.

Na 5 minuten wachten ging ik maar naar huis want er kwam toch niemand meer. Ik kom altijd langs hele enge, donkeren steegjes. Deze keer zag ik dus weer die schim die ik in de spiegel zag, maar nu in het echt. Ik ging maar snel naar de voordeur en belden aan, omdat ik mijn sleutel niet bij mij had. Na even wacht deed er niemand open, dus ik moest wel door die steeg waar ik de schim had gezien. Toen ik in het steegje kwam was de schim er niet meer. Dat vond ik heel fijn, want ik werd een beetje bang van die schim. Ik kwam bij de achterdeur en ik keek door het raam en zag dat er niemand thuis was. Dus ik ging naar de buren. Bij de buren aangekomen zag ik dat de buren ook niet thuis waren. Het eerste waar ik toen aan dacht was: ‘’ Ik kan niet naar binnen!’’ NEE!!!!! Dit is niet leuk meer. Ik wil naar binnen, omdat de schim hier buiten zit. Maar hoe kwam de schim dan in mijn huis? Oooh nee daar staat hij rennen!!! ..... En nu ben ik heel hard aan het rennen, wacht daar is een verstopplek. Ik denk dat ik hem nu wel kwijt ben. O neeeeee!!!!!

5 MINUTEN LATER.
Wa..waar ben ik? Oh ja de schim heeft me gepakt, maar dan moeten mijn vriendinnen er ook zijn. Ik ga ze nu meten zoeken. ‘’Hé Lola heb jij de rest ook gezien?‘’
NA 20 MINUTEN ZOEKEN.
Hé daar zijn jullie, ik heb jullie eindelijk gevonden!! Ik ben zo blij om jullie te zien, nu moeten we nog proberen te ontsnappen. Weet iemand hoe we er misschien uit kunnen komen?
30 MINUTEN LATER.
Yes we zijn er in ieder geval uit. Maar weet iemand waar we zaten? Merel:’’ Ja we waren in een wereld waar alles donker is en je dromen zijn daar allemaal nachtmerries. Je word ook alleen gepakt als je alleen bent. En zijn zwakken punt is in zijn buik. Als je daar prikt gaat hij weg.’’ Ik:’’ Nou kom op dan, dan gaan we hem uitschakelen. Het laatst heb ik hem gezien in het steegje bij mijn huis, ik denk dat hij daar nu ook zit.’’ Lola:’’ Daar is hij er op af. Het is gelukt we hebben hem verslagen!’’

The end ;)