De verandering van de juffen en meesters

‘Help!’ Ik keek om me heen. Mijn hart begon steeds sneller te kloppen! Een wolf, een heks, roodkapje, kleinduimpje, sneeuwwitje alle sprookjes figuren stonden voor mijn neus. Ze kwamen dreigend op me af. Gillend rende ik naar buiten! Over de straat, door het parkje, over het gras zo het hoekje om. Naar mijn geheime hut in de speeltuin. Met een ruk duwde ik alle blaadjes aan de kant en sprong de struiken in. Met een bonkend hart maakte ik mezelf klein in een hoekje en spitste me oren. Zouden ze er nog staan of had ik ze ondertussen al afgesneden? Het duurde 5 minuten voordat ik me weer durfde te bewegen. Ik haalde opgelucht adem. ‘Phoe, ze zijn weg.’

‘Jongens over 10 minuten zijn de ouders er! Ze verwachten een top musical! Dus iedereen, maak je nog even mooi. Doe nog even wat stemoefeningen en ga klaar staan!’ Juf Annemiek liep ijsberend over het podium. Iedereen was zenuwachtig. En begon door elkaar te schreeuwen.

Bonk, de deur vloog open en de eerste ouders kwamen binnen. Langzaam begon de zaal vol te stromen. De lichten gingen uit en de musical was begonnen. Het ging echt super! Alle ouders keken met vol bewondering naar hun kind. Het was een groot succes. Na het afscheidslied gingen alle ouders weg. Toen waren we alleen nog maar met juf Annemiek en juf Katja.

Vanaf dat moment was alles een beetje vaag. Er viel opeens een gordijn naar beneden en we hoorden een lach van een heks. Toen ik om me heen keek veranderde juf Katja in een Heks en juf Annemiek in een beeldschone prinses. Ik schrok me dood en rende naar de wc. Nou daar bleef ik niet lang, want uit de wc kwamen allemaal juffen en meesters. Ze veranderde langzaam in sprookjes figuren. Ik was vol in paniek! Ik begon te gillen. Het was een chaos! De hele klas liep door elkaar te krijsen. Ik hield stevig mijn vriendinnen vast. Totdat er een boze wolf en een heks op me af kwamen. Ze pakte me bij mijn keel vast en keken gemeen naar me. Ik kon me nog net op tijd losrukken en rende gillend de school uit. Ik keek achter me en zag dat alle sprookjes figuren achter me aan kwamen.

Ik vluchtte onder de brug en tot mijn grote verbazing stond roodkapje me daar op te wachten. Ik wilde al wegrennen, maar ze hield me tegen. Ze vertelde mij dat de juffen en meesters alleen weer normaal konden worden al is de toverspreuk hardop zou voorlezen. Ze haalde een klein briefje uit haar zak en gaf het aan mij. Ik las de toverspreuk hardop voor: ‘Hocus pocus pilates pas ik wou dat iedereen weer normaal was.’ En dat was zo. De sprookjes figuren die net om de hoek kwamen lopen veranderde weer in gewone juffen en meester. ‘Phoe, gelukkig was dat zo.’

We liepen terug naar de school. We hebben het leuk met elkaar afgesloten. Ook al voelden het toch een beetje raar. We hebben een super groep 8 jaar gehad! Bedankt juffen!

The end